Te vol

Nederland is te vol, zei Pim Fortuijn (Fortuyn). Hij bedoelde dat alle immigranten eigenlijk weg moesten en in ieder geval moesten stoppen met het toelaten van nieuwe exoten. Ik vind ook dat Nederland te vol is, maar eerder met Nederlanders dan migranten. Kunnen we niet gewoon alle aso’s deporteren? Eerlijk gezegd is de wereld te vol, veel te vol. Met mensen. Bij corona praten we over de R, de besmettingsreproductiefactor van het virus. R=1 betekent dat het aantal besmettingen constant is, minder dan één geeft afname, meer toename. De R van de mens zelf is de afgelopen paar eeuwen totaal doorgedraaid. In de jaren zestig werd er veel gesproken over overbevolking. Dat verhaal is een beetje verdwenen, alhoewel het nog wel smeult. De bevolkingstoename, gepaard aan de “vooruitgang” leidt tot de destructie van de aarde. Er is al niet veel meer over. De nood is hoog, de redding veraf.

Gisteren waren we weer eens in de Kennemerduinen. Bij de eerste lockdown een jaar geleden stroomde Nederland massaal naar het strand. De parkeerplaatsen aan de kust moesten worden gesloten. Toen gingen de massa’s naar de natuur, en ook daar moesten de parkeerplaatsen worden gesloten. In de zomer werden al die maatregelen versoepeld en in het najaar kregen we een nieuwe besmettingsgolf. Nu is er weer een strenge lockdown maar de natuur is open. Massale uittocht naar strand en duinen. Het is niet te harden. In de Guardian was er een artikel over wildpoepen. Daar verwezen ze naar een site over wildkamperen en de toiletetiquette die daarbij hoort: “Kies het juiste toilet: we zijn allemaal mensen en de kans is groot dat je op een bepaald moment je behoefte moet doen. Houd bij toiletbezoek 50 meter uit de buurt van water en graaf een gat van 15 cm, dat na afloop met aarde wordt bedekt. Begraaf toiletpapier of -doekjes niet – deze moeten bij uw andere afval worden bewaard.” Er gaat veel meer mis: blikjes, bekertjes, zakjes. Maar goed, het Vondelpark was gisteren een slagveld, en dan zijn de duinen nog betrekkelijk rustig. Door die vlucht naar de natuur zijn we zelf bij ons in de buurt gaan wandelen. Heel rustig, plenty ruimte om afstand van anderen te houden, veel mensen zoals wijzelf: respect voor elkaar en bewust van het coronagevaar. Een privilege.